– ความหมายของภาษาศาสตร์
– ประวัติความเป็นมาของภาษาศาสตร์
– ลักษณะเฉพาะของภาษาศาสตร์
หน่วยที่ 1 ภาษาและภาษาศาสตร์
ภาษาคือระบบสัญลักษณ์ที่มนุษย์ใช้สื่อสารซึ่งมีลักษณะเฉพาะและเปลี่ยนแปลงได้ตามบริบท วัฒนธรรม และเวลา ประกอบด้วยองค์ประกอบสำคัญ เช่น เสียง คำ และประโยค แบ่งออกเป็นหลายประเภทและตระกูล ตามความเกี่ยวข้องทางประวัติศาสตร์ ภาษาศาสตร์เป็นศาสตร์ที่ศึกษาภาษาอย่างเป็นระบบ ทั้งด้านโครงสร้าง การใช้ และการเปลี่ยนแปลง โดยมีหลายสาขาย่อย เช่น สัทศาสตร์ ไวยากรณ์ และอรรถศาสตร์
0/6
หน่วยที่ 2 เสียงและกระบวนการออกเสียง
เสียงในการพูดเป็นผลจากกระบวนการทำงานร่วมกันของอวัยวะที่เกี่ยวข้อง เช่น กระแสลม เส้นเสียง เพดานอ่อน และช่องปาก ซึ่งศึกษาในศาสตร์ที่เรียกว่าสัทศาสตร์ โดยเน้นการวิเคราะห์เสียงพูด ทั้งในด้านตำแหน่งและวิธีการเกิดเสียง การออกเสียงสามารถจำแนกได้ตามฐานกรณ์และลักษณะการเปล่งเสียง พร้อมใช้สัทอักษรสากลเพื่อถ่ายถอดเสียงอย่างเป็นระบบและสากล
0/9
หน่วยที่ 3 ระบบเสียง
ระบบเสียงเป็นการจัดระเบียบเสียงที่ใช้ในภาษา โดยแต่ละภาษามี หน่วยเสียง (phoneme) ที่แตกต่างกัน ซึ่งเป็นเสียงที่มีหน้าที่แยกความหมายของคำ เสียงสามารถจัดกลุ่มตามลักษณะการออกเสียง และตำแหน่งการเปล่งเสียง ความแตกต่างของระบบเสียงในแต่ละภาษาปรากฏทั้งในด้านจำนวนของหน่วยเสียงและรูปแบบการปรากฏ เช่น บางเสียงอาจไม่มีในบางภาษา หรือปรากฏเฉพาะในตำแหน่งต้นหรือท้ายคำเท่านั้น
0/2
หน่วยที่ 4 คำและส่วนประกอบของคำ
คำเป็นหน่วยภาษาที่ใช้สื่อความหมาย ประกอบด้วยพยางค์ ซึ่งมีโครงสร้างเสียงเฉพาะ หน่วยคำคือส่วนย่อยของคำที่มีหน้าที่ทางความหมาย แบ่งเป็นหน่วยคำอิสระและไม่อิสระ การประกอบคำเกิดได้หลายวิธี เช่น การซ้อน การเติมหน้าหรือท้ายคำ ซึ่งช่วยสร้างคำใหม่ ความเข้าใจความแตกต่างระหว่างคำกับหน่วยคำ เป็นพื้นฐานสำคัญในการวิเคราะห์โครงสร้างภาษา
0/5